История на Видинското княжество до 1323 г.

Петъръ Никовъ

 

Приложения

 

- № 1. Априлъ 1269 г. Унгарскиятъ краль Бела IV награждава сина на Чакъ, Михаилъ, за неговитѣ заслуги въ войната противъ сръбския краль Урошъ I въ 1268 г.

- № 2. 1272 г. Унгарскиятъ краль Стефанъ V потвърждава на Доминика и Михаила, синове на Чакъ, владението на земята Корусъ, подарена имъ отъ баща му Бела IV заради заслугитѣ имъ въ войната противъ сръбския краль Урошъ I въ 1268 г.

- № 3. 13 юлий 1298 г. Унгарскиятъ краль Андрей III награждава братята Матей, Павелъ и Михаилъ за тѣхнитѣ военни заслуги

- № 4. Февруарий 1311 год. Папа Климентъ V до християнитѣ на унгарското кралство; обявява опрощение на грѣховете за ония, които биха паднали въ борбата противъ схизматици, татари и поганци за защита на католическата вѣра

 

№ 1.

Априлъ 1269 г. Унгарскиятъ краль Бела IV награждава сина на Чакъ, Михаилъ, за неговитѣ заслуги въ войната противъ сръбския краль Урошъ I въ 1268 г.

 

Bela, Dei Gracia, Hungarie, Dalmatie, Croacie, Rame, Seruie, Gallicie, Lodomerie, Comanieque Rex. Omnibus tam presentibus quarn futuris, litteras presentes inspecturis, salutem in omnium Saluatore. Celsitudinem Regiam inuigilare conuenit premiis bellatorum, ut fructum operis recipiant adoptatum. Hinc est, quod cum nos pro contumacia, ac propter deuastationen terre de Macho, in auxilium karissimi nepotis riostri Bele ducis, contra Wros, regem Seruie, nostrum exercitum destinassemus, fidelis iuuenis noster, Michael, filius Petri de genere Chak, in conflictu ipsius regis contra oppositam aciem fortiter dimicauit, letale vulnus excipiens, laudabiliter preliando, sicut etiam per karissimum ducem Belam nobis constitit, ut idem Michael in ipsa area certaminis, duos Barones, videlicet generum eiusdem Wros, et filium magistri tauarnicorum suorum captiuasset, quos cum armis militaribus et dextrariis valentibus, nobis presentauit; quorum veritas et noticia per karissimam filiam nostram Annam ducissam, et karissimum nepoten nostrum Belam, Ducem de Macho, nobis fuit reuelata ; qui per nos cum fuissenl inquisili retulerunt, ut cum Michaele fideli nostro in octingentis marcis conuenissent, se redempturos, de quibus etiam idem Michael crucem pretiosam de ligno Domini, ad visum Bele Ducis recepisset, quam nos una cum regina consorte nostra karissima inspicere requisissemus, crucem vidimus continere de ligno domini longitudinem unius palme, et dimidie, latitudinem valere palmam; formatam in auro decem mercarum, preciosis gemmis et lapidibus mirabiliter ordinatam, estimantes in valore quingentes marcas ; auri, lapidum, et gemmarum Qam cum ab eo Micaele fideli nostro, et capliuos suos in pecunia redimere voluissemus, dare nos recusauit nisiper donacionem, vel per concambium possessionis jedimtre possemus ab eodem; pro tali igitur pretiosa re et pro seruiciis nobis exhibitis. pro concambio dorninicae crucis, mirabiliter ordinate, quamdam terram conditionalium nostrorum Erdeuchucaua vocatam etc. . .

 

 

118

 

dedimus, addidimus eidem Michaeli, et suis filiis etc. . . . 1269, quinto idus Mprilis.

 

Fеjér, Codex dipl. Hungariae. IV3, p. 490—493.

 

 

№ 2.

1272 г. Унгарскиятъ краль Стефанъ V потвърждава на Доминика и Михаила, синове на Чакъ, владението на земята Корусъ, подарена имъ отъ баща му Бела IV заради заслугитѣ имъ въ войната противъ сръбския краль Урошъ I въ 1268 г.

 

Stephanus, Dei gratia, Hungariae, Dalmatiae, Croatiae, Ramae, Seruiae, Galliciae, Lodomeriae, Comariiae, Bulgariaeque Rex etc. . . . quod cum Nobiles et honesti viri, dilecti et fideles nostri, Comes Dominicus, et Magister Michael, frater eiusdem, filii Comitis Petri, de genere Chak, regno et regie dignitati indicia deuote fidelilatis quampluries demonstrauerunt. Primo.. . etc. . . . Nec hoc pretermittimus, sicut eciam per nobiles et Barones nobis constitit, per nostrum regnum constitutos, quod Wros, rex Seruie, qui pro contumacia sue ignorancie, et propter deuastationem terre de Macho, conlra carissimum patrem nostrum Belam, inclytum Regem Hungarie insurgens, in suo conflictu fuerat deuictus extitit et captiuatus. In quo bello idem Mychael, fidelis nosler, feruore debite fidelitatis imbutus, honestos captiuos captiuasset, et diuersas plagas ac crudeles super se assumsisset. Cuius rei veritatem, et seruiciorum suorum ibidem exhibitorum in priuilegio karissimi patris nostri, Bele Regis, felicis recordacionis, plenius continentur, ete. . . . Nos, . . . , in aliquam satisfactionem seruiciorum suorum, contulimus eisdem, et per eos ipsorum heredibus, ex certa sciencia, et mera liberalitate, villam seu terram nostrain Korus vocatam etc. . . . Datum per manus Magislri Benedicti, Orodiensis Ecclesie Prepositi, aulae nostre Vice Cancellarii, dilecti et fidelis nostri. Αnno Domini. MCCLXX secundo, regni autem nostri anno tercio, Venerabilibus patribus etc. . . .

 

Fеjér, Codex dipl. Hungariae V1, pp. 21—26: 238-211.

 

 

№ 3.

13 юлий 1298 г. Унгарскиятъ краль Андрей III награждава братята Матей, Павелъ и Михаилъ за тѣхнитѣ военни заслуги

 

Andreas Dei Gracia Hungarie, Dalmicie, Croacie, Rame, Seruie, Gallicie, Lodomerie, Cumanie, Bulgarieque Rex uniuersis Christi fidelibus presentes litteras intuentibus salutem in eo qui Regibus dat salutem. Licet Regia Majestas manum munificam porrigere debeat uniuersis ; illos tamen, quorum experta probitas laudata est in prosperis et aduersis, prosequi debet munificencia largiori, ut alij eorum exemplo inuitati feruencius ad fidelitatis opera accendantur. Proinde uniuersitati omnium tam presencium, quam futurorum harum serie litterarum fieri uolumus manifestum,

 

 

119

 

quod Magister Ugrinus filius Pons de genere Chak Regni nostri Baro fidelissimus ad nostram accedens presenciam, fideles et laudabiles Mathei, Pauli et Michaelis filiorum Comilis Urbanus personaliter coram nobis astencium famulatus, quos eo tempore, quo idem Magister Ugrinus Nostre Maiestatis uestigia sequebatur, diuersis se fortune casibus obponendo exercuerunt et impenderunt, nobis irisinuare curauit; ac inter cetera eorum fidelitatis obsequia hoc precipue enudeere cupiens manifestius explanauit ut dum Tartari partes Macho obsedissent. et ad Nostre Majestatis perturbacicnem ac detrimentum, et Regni nostri Hungarie deuastacionem se transferre niterentur: Matheus Paulus et Michael filij Urbanus predicti, feruore fidelitatis accensi, cum predicto Magistro Ugrino Domino ipsorum fluuium Zava transeuntes, abiecto rerum et persone sue periculo uiriliter dimicauit ubi prefatus Matheus letali wlnere sauciatus chudicacionis su, pedis est passus orbitatem, et duos Tartaros militari suo exercioi prout idem Magister Ugrinus retulit, capite detruncauit; quorum capita idtm Magister Ugrinus nobis Eude existentibus transmisit. Ad cuius fidelitatis et uictorie laudabilis remuneracicnem predictus Magister Ugrinus estuans feruentissime а nobis humiliter postulauit, ut quandam terram Pabar uocatam in Comitatu de Wolko existentem, cum locis quatuor uillarum ad eandem uillam Pabar attinencium, Jelun, Tugia, Mihaly et Ereztuen uocatarum, nostre collacioni pertinencium, in recompensjcionem seruiciorum Mathei ac fratrum suorum predictorum, cum omnibus suis utilitatibus ipsis de Regia beneuolencia donare diguaremur. Nos uero, qui ex officio suscepti regiminis merita singulorum metiri debere, ipsius Magistri Ugrini peticionem iustarr., legitimam et racionabilem esse considerantes, predictam uilarn Pabar uocatam, cum utilitatibus suis uniuersis et tributis, ac locis quatuor uillarum memoratarum, et earum omnium usibus uniuersis. iuxta ueteres metas et autiquas, quibus heedem antea limitate fuerant et possesse, de consilio Prelatorum, Baronum et Nobilium Regni nostri fidelium nobiscum consedencium, Matheo et fratribus suis antedictis, ac per ipsos eorum heredibus heredumque suorum successoribus damus, tradimus et conferimus iure perpetuo et ireuocabiliter possidendas, tenendas pariter et habendas. In cuius donacionis testirmnium perpetuamque firmitatem prestrites concessimus htteras priuilegiales dupplicis sigilli nostri robore communitas seu roboratas. Datum per manus venerabilis patris fratris Antonij Episcopi ecclesiae Chanadiensis Aule nostre Vice Cancellarij anno ab Incarnacione Domini МСС nonagesimo octauo, tercio Idus Iulij, Regni autem nostri anno similiter octauo.

 

Monumenta Hung. historica. Diplomataria XXII, p. 617—618.

 

 

120

 

 

№ 4.

Февруарий 1311 год. Папа Климентъ V до християнитѣ на унгарското кралство; обявява опрощение на грѣховете за ония, които биха паднали въ борбата противъ схизматици, татари и поганци за защита на католическата вѣра.

 

Universis Christi fidelibus; per regnum Hungarie constitutis. Quum sicut ex parte Vestra fuit nobis expositum, Vos et ecclesie Romanae fideles aliarum partium, regno Hungariae adiacentium, a Schismaticis, Tartaris, paganis aliisque permixtis, infidelium nationibus impugnationes, depopulationes, captiuitates, seruitutes, ac carceres, et alias diuersorum generum poenas et cruciatus multiplices patiamini: quibus nec obuiare potestis, nec resistere per vos ipsos: Nos huiusmodi Vestris tantis calamitatibus, miseriis et pressuris affectu patemo compatientes ab internis, libenter vobis ille, quo possumus spirituali subsidio, quod cuilibet teniporali praevalet misericorditer subuenimus. Ut igitur vos, aliique Christi fideles ad difensioriem Catholicae fidei contra schismaticos et infideles eosdem eo amplius animemini, quo temporalem in hoc vitam sperabitis in perpetuam commulare ; nos, de Omnipotenti Dei misericordia, et BB. Petri et Pauli Apostolorum auctoritate confisi vobis omnibus, ceterisque Christi fidelibus, quos pro defensione Catholicae fidei bello seu pugna in regno Hungariae, aliisque fidelium terris et partibus, eidem regno adiacentibus supradictis, aut vicinis eisdem habitis contra Schismaticos, Tartarcs, Paganos, aliasque peruersas nationes infidelium supradictas aut ex vulneribus in eisdem bello, vel pugna receptis postmodum mori contigerit, Vestrorum omnium, de quibus vere contriti fueritis et confcssi, plenam ccncedimus veniam peccatorum ; praesentibus post triennium minime valitur s. Datum Auenione Kal. Februarii Anno IX.

 

Hurmuzaki, Documente. I, p. 574—575.

Fеjér. Cod. dipl. Hung. VIII,. p. 534.

G. Pray, Annales rerum Hungariae. Vindobonae 1764, II, p. 11, 14—15.

 

[Previous]

[Back to Index]